بررسی رابطه موضع کنترل، هوش معنوی، با انطباق پذیری مسیرشغلی مدیران آموزش و پرورش شهر اصفهان

در این پژوهش با هدف تقویت سازه هوش معنوی از طریق تعیین رابطه آن با موضع کنترل و انطباق پذیری مسیرشغلی مدیران و معاونان آموزش و پرورش شهر اصفهان به بررسی رابطه موضع کنترل، هوش معنوی، با انطباق پذیری مسیرشغلی مدیران و معاونان آموزش و پرورش شهر اصفهان پرداخته شده است. پژوهش حاضر بر مبنای هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش گردآوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری به روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان مدیران و معاونان آموزش و پرورش شهر اصفهان گزینش شد که حجم آن 1030 نفر در سال 1392 بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بوده که مشتمل بر پرسشنامه هوش معنوی کینگ(2007)، پرسشنامه موضع کنترل دوک ناویکی(1974) و پرسشنامه انطباق پذیری مسیر شغلی یوسفی(1390) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و sas، و برای پاسخ به پرسش های پژوهش از برآورد فاصله ای، مدلt تک نمونه ای، مدل فریدمن ، مدل همخوانی مجذور کای و مدل رگرسیون خطی گام به گام استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر حاکی از این بود که متغیر هوش معنوی و ابعاد آن به مفهوم کلی بالاتر از حد متوسط قرار دارد. میزان بیرونی بودن موضع کنترل مدیران و معاونان بالا بود. به جز اعتماد شغلی که یکی از ابعاد انطباق پذیری مسیر شغلی است و بسیار پایین تر از حد متوسط بود، سایر ابعاد انطباق پذیری مسیر شغلی در سطح متوسط به بالا بوده است. متغیر تفکر انتقادی و دغدغه شغلی در جامعه مدیران و معاونان دبیرستان های آموزش و پروش نواحی پنج گانه شهر اصفهان بالاترین رتبه و توسعه آگاهی و اعتماد شغلی پایین ترین رتبه را به خود اختصاص دادند. متغیر توسعه آگاهی با تحصیلات رابطه معنادار داشت، هوش معنوی مستقل از سن و تجربه خدمتی بود، از سوی دیگر منفی بودن ضرایب هوش معنوی نشان داد متغیرهای آگاهی، تفکرانتقادی، و تولید معنای شخصی با بیرونی بودن موضع کنترل مدیر رابطه معکوس و بنابراین با درونی بودن موضع کنترل مدیر رابطه مستقیم داشت. همچنین نتایج حاکی از این بود که در صورتی که عدم تفکر انتقادی با تولید معنای شخصی زیاد باشد، عدم دغدغه شغلی بالا، و کنترل شخصی زیاد خواهد بود. در مقابل، نسبت های متفاوت از آگاهی و توسعه آگاهی نسبت های متفاوتی از کنجکاوی شغلی و اعتمادشغلی تولید می کرد. به این ترتیب یافته های پژوهش به عنوان مدل بهینه انطباق پذیری مسیرشغلی بر پایه ابعاد هوش معنوی و ویژگی های فردی مدیران به صورت یک مدل اقتضایی معرفی شد